Wraz z poszerzaniem się świadomości społeczeństwa na temat seksualności i relacji między różnymi osobami, zyskujemy szansę na dokładniejsze zapoznanie się z poszczególnymi orientacjami. Jedną z nich jest aseksualizm, który jednak dla wielu wciąż jest zagadką. Co warto nim wiedzieć? Jak stwierdzić, że jest się osobą aseksualną? Wszystkiego dowiecie się w przygotowanym przez nas artykule.
Co to jest aseksualizm?
Aseksualizm to orientacja określająca zainteresowania ludzi, którzy nie odczuwają pożądania względem swoich partnerów lub innych osób. Jest często mylony z celibatem lub inną formą abstynencji seksualnej, jednak istnieje między nimi kilka istotnych różnic. Osoby aseksualne mogą odczuwać pozytywne i negatywne emocje związane z seksem, ale w większości przypadków nie będą miały silnego zainteresowania w tym temacie. Aseksualizm to całkowicie normalna część ludzkiego doświadczenia i nie powinien być postrzegany jako problem ani choroba.
Jak go rozpoznać?
Aseksualność jest jedną z głównych orientacji seksualnych, choć wielu jej przedstawicieli może sobie nawet nie zdawać sprawy z tego, że należą do tej grupy. Aby ją rozpoznać, należy przyjrzeć się swoim pragnieniom i emocjom. Aseksualni ludzie nie odczuwają popędu seksualnego ani silnego podniecenia związanego z jakąś formą kontaktu fizycznego z drugą osobą.Ciężko jest zrozumieć jak działa ich podświadomość gdyż, nie zależy więc im na seksie. Jeśli nie odczuwasz takich potrzeb ani nie wywołują u Ciebie silnych emocji, istnieje szansa, że jesteś aseksualny. Wykazują brak zainteresowania seksem i nie odczuwają pociągu seksualnego wobec innych osób.
Jakie są oznaki?
Nieodczuwanie satysfakcji z wszelkich kontaktów seksualnych to główna oznaka aseksualności. Są one jednak bardzo zróżnicowane i obejmują szeroki zakres zachowań. Aseksualiści mimo swoich niewielkich potrzeb mogą chcieć uprawiać seks. To zależy od rodzaju aseksualizmu oraz indywidualnych preferencji. Możliwe jest, że niektórzy aseksualni będą także w jakimś stopniu czuć pociąg seksualny do innych osób, ale bez chęci podjęcia fizycznej aktywności. Inne typowe objawy to brak zainteresowania lub zadowolenia z kontaktów seksualnych, niezdolność do okazywania uczuć czy niechęć do bliskiego kontaktu fizycznego. Dodatkowo takiej osobie może nie zależeć na swojej atrakcyjnej prezentacji względem innych, a także możliwe, że nie będzie chciała poświęcić czasu na znalezienie partnera ani odczuwała zainteresowania wejściem w bliższe relacje.
Różnice między aseksualizmem a zaburzonym popędem płciowym
Z problemami związanymi z popędem seksualnym zmagają się osoby na całym świecie. Przyczyny tego stanu mogą być bardzo zróżnicowane, w tym zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Często jest to powiązane z problemami zdrowotnymi, takimi jak depresja, dolegliwości hormonalne, stres i bezsenność. Innymi czynnikami, które na to wpływają, są nadmierny wysiłek fizyczny, brak czasu na relaks i niski poziom energii. Aby poradzić sobie z tym problemem, ważne jest zrozumienie jego przyczyn oraz znalezienie skutecznych i zdrowych sposobów poprawy jakości życia.
Należy jednak pamiętać, że to nie to samo, co aseksualizm, który jest zwykle mylony z zaburzeniami popędu seksualnego, mimo że istnieją kluczowe różnice między tymi dwoma pojęciami. Aseksualizm to stan, w którym osoby nie odczuwają irracjonalnego pragnienia współżycia seksualnego. Z kolei zaburzony popęd płciowy sprawiają, że osoby doświadczają nadmiernego lub wyjątkowego niskiego pragnienia współżycia seksualnego, które często powoduje silny dyskomfort, pogorszenie relacji społecznych i zawodowych oraz nieprawidłowości w zdrowiu psychicznym. Aseksualizm i zaburzony popęd płciowy dzieli również to, że osoby aseksualne nie przeżywają lęku przed bliskością seksualną, ponieważ nawet nie odczuwają potrzeby zachowań seksualnych.
Ponadto problemy związane z popędem seksualnym są stanami, w których normalny poziom libido jest wyjątkowo zaniżony. Może mieć to wpływ na wszystkie aspekty życia seksualnego, w tym na aktywność, zdolność do osiągnięcia i utrzymania wzwodu, wyrażanie emocji czy chęć doświadczania i odbierania przyjemności. Co z kolei może mieć bezpośredni wpływ na samoocenę jednostki i jej relacje. Dolegliwości takie mogą być wynikiem problemów fizycznych, psychologicznych lub społecznych, a ich leczenie zazwyczaj powinno obejmować terapię, leki lub inne skuteczne metody.
Mity
Jak w przypadku większości tematów, o których nie wiele się mówi, także o aseksualności powstały pewne nieporozumienia, które warto wyjaśnić. Wiele osób nie interesuje się szerzej tym zjawiskiem, co prowadzi do szerzenia się różnych stereotypów. Jednym z najczęściej powtarzanych mitów jest to, że aseksualizm to tylko fazą, która przemija, lub że aseksualiści po prostu nie mają odpowiednich możliwości, aby odkryć swoje pragnienia seksualne. Są to jednak błędne przekonania, ponieważ aseksualizm stanowi stałą orientację, a jej przedstawiciele mają takie samo prawo do eksploracji swoich pragnień, jak i osoby z innymi potrzebami seksualnymi.
Jakie są rodzaje seksualności?
Istnieje wiele rodzajów seksualności, które uznaje się za powszechne. Obejmują one heteroseksualność, homoseksualność, biseksualność, aseksualność, panseksualność i inne. Każda z nich ma swoją własną definicję i charakterystyczne cechy. Heteroseksualność to przyciąganie do osób płci przeciwnej, homoseksualność to przyciąganie do osób tej samej płci, biseksualność to przyciąganie do obu płci, aseksualność to brak przyciągania seksualnego, panseksualność to przyciąganie do ludzi bez względu na płeć. Każdy z tych typów seksualności może być również postrzegany jako specyficzny dla danej osoby.
Niezależnie od tego, jakiego rodzaju seksualności jest dana osoba, ważne, aby była ona szanowana i akceptowana. Wszyscy jesteśmy różni i mamy prawo identyfikować się zgodnie z własnymi preferencjami. Wiele osób może odczuwać pewne zmiany w swojej seksualności w ciągu życia, więc ważne jest, aby zaakceptować siebie i wybrać to, co jest dla nas najlepsze. Szanowanie wyboru innych jest ważnym aspektem edukacji seksualnej. Uczenie się o różnych grupach i tożsamościach pomaga w otwarciu się na bardziej akceptowalne społecznie wybory. Dzięki temu możemy wyeliminować wiele nieakceptowalnych zachowań i napięć społecznych.
Aseksualizm jako orientacja seksualna
W ostatnich latach aseksualizm stał się coraz bardziej widoczny w społeczeństwie, a ludzie zaczynają lepiej zrozumieć, czym jest i jak może wpływać na życie. Aseksualizm zajmuje Należy do seksualnego spektrum, które jest zróżnicowane i zmiennie, tak samo jak inne aspekty ludzkiego życia. Zatem może się różnić w zależności od osoby, które odczuwają różne pragnienia i potrzeby. Nie ma jednego „wzorca” aseksualizmu, ponieważ każdy jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Wszystkie te różnice i odmienne doświadczenia są ważne i należy je szanować. Wśród aseksualnych występuje brak pociągu seksualnego, jednak czasami mogą potrzebować romantycznych doświadczeń z drugim człowiekiem. Zatem zainteresowanie silnymi uczuciami i bliższą więzią z innymi ludźmi są także widoczne w tej orientacji.
Aseksualizm może być zrozumiały w wielu różnych kontekstach, w tym religijnym, kulturowym i społecznym. Większość takich osób nadal pragnie związków emocjonalnych i afektywnych, choć nie czują potrzeby uprawiania seksu. Może to oznaczać, że poszczególni ludzie aseksualni wciąż chcą być blisko kogoś i odczuwają miłość, ale występuje wśród nich brak odczuwania pociągu seksualnego. Wiele osób szuka więc innych form budowania więzi emocjonalnych, w tym wyłącznie związków wirtualnych, które dadzą im komfort psychiczny bez podejmowania aktywności seksualnej.
Flaga
Flagi są narzędziem służącym do wyrażania swojej orientacji seksualnej, z tego względu każda z nich posiada własną. W 2010 roku została zaprojektowana flaga aseksualistów przez jednego z ich przedstawicieli – aktywistę, Davida Jaya. Składa się ona z czterech kolorów, które symbolizują różne aspekty aseksualności. Kolor purpury jest symbolem samoświadomości i zaangażowania w społeczność, żółty znaczy zdrowe relacje bez seksu, zielony oznacza akceptację i zrozumienie, a biały oznacza neutralność seksualną. Flaga ta jest wykorzystywana w celu świadomego wyrażania i uznawania tożsamości aseksualnej.
Czy aseksualność można wyleczyć?
Aseksualność to trwały stan, który obejmuje więcej niż tylko abstynencję. Nie wymaga leczenia ani zmiany zachowania. Aseksualizm nie jest chorobą, ale częścią danej osoby. Oczywiście można skorzystać z pomocy specjalisty i uczestniczyć w terapii, jeśli chcemy lepiej zrozumieć swoje uczucia oraz znaleźć sposób radzenia sobie z problemami, z którymi możemy się spotkać. Zdrowie seksualne jest ważnym aspektem dobrego samopoczucia i stanu psychicznego, warto więc skontaktować się z seksuologiem, który będzie mógł pomóc nam z różnymi wątpliwościami.
Związki
Aseksualność może być przeżywana na wiele różnych sposobów. Niektórzy ludzie mogą mieć skłonność do seksu, ale nie odczuwać wystarczającego pożądania, aby zaangażować się w aktywność seksualną. Inni mogą w ogóle nie odczuwać pożądania, ale doceniać bliskość fizyczną, taką jak pocałunki i przytulenia. Niektórzy ludzie czują się zadowoleni z życia bez seksu, ale większość aseksualnych osób wybiera także bliższe relacje i może pragnąć zaangażować się w związki romantyczne. Niektórzy mają skłonność wchodzenia w związki z innymi osobami o podobnym poziomie seksualności. Inni natomiast wolą być zupełnie sami i nie mają wyraźnego zainteresowania w tworzeniu bliskich więzi, wiąże się to ze świadomym wyborem. Większość aseksualnych osób może pozostać aktywnych seksualnie i jednocześnie odczuwać szacunek dla swojej orientacji seksualnej.
Czy osoby aseksualne mogą tworzyć związki?
Tak, osoby aseksualne są w stanie tworzyć związki. Każdy z nich jest unikalny i może być zbudowany w dowolny sposób. Aseksualne osoby mogą tworzyć trwałe i szczęśliwe relacje, które zazwyczaj opierają się na wsparciu, zaufaniu i wzajemnym szacunku. Mogą również nawiązywać więzi oparte na przyjaźni i akceptacji. Aseksualni ludzie są w stanie tworzyć wszelkiego rodzaju relacje i nie ma żadnych przeszkód, aby wybierały także te romantyczne. W związkach takich partnerzy poświęcają sobie czas i uczą się, jak być dobrymi dla siebie nawzajem. Mogą korzystać z wielu różnych form wyrażania uczuć i wspólnie dążyć do bycia szczęśliwymi. Ważne jest, aby osoby aseksualne czuły, że są w stanie tworzyć związki, które są dla nich satysfakcjonujące.
Jak sobie radzić z aseksualnością w bliższej relacji?
Nie ma jednego sposobu na tworzenie trwałych i szczęśliwych relacji – ważne jest, aby znaleźć coś, co działa dla obu stron. Zazwyczaj aseksualne osoby nie odczuwają potrzeby uprawiania seksu. Mogą jednak zdecydować się na taką formę bliskości, aby zadowolić partnera, co także może sprawić im przyjemność w jakimś stopniu. Choć aseksualność w związkach jest czasem trudna do pogodzenia, istnieje wiele sposobów, aby sobie z tym radzić. Przede wszystkim ważne jest, aby partnerzy utrzymywali otwarty i szczery dialog na temat swoich potrzeb i oczekiwań. Wspólnie wypracowane nowe sposoby budowania bliskości będą dla obojga satysfakcjonujące. Dobrym pomysłem jest również szukanie wsparcia i porad od osób mających doświadczenie w radzeniu sobie z aseksualnością. Dzięki wypracowaniu kompromisów relacja romantyczna będzie rozwijać się w zdrowy i szczęśliwy sposób.
W przypadku konfliktów związanych z aseksualnością ważne jest, aby partnerzy przestrzegali zasady wzajemnego szacunku i wyrozumiałości. Nie można zmuszać drugiej osoby do czegoś, co jest dla niej niewygodne lub zwyczajnie niemożliwe. Istotne, aby partnerzy słuchali się i akceptowali nawzajem, zanim zaczną próbować rozwiązywać problemy. Jeśli ich więź i pociąg romantyczny są wystarczająco silne, przetrwają wszystkie trudności.
Kto może nam w tym pomóc?
Kiedy spotykamy trudności w związku, warto zwrócić się o pomoc do specjalisty – seksuologa, który będzie w stanie przyjrzeć się problemowi z bliska i pomóc w nam w znalezieniu wspólnego języka. Celem seksuologów jest wspieranie wszelkich osób w taki sposób, aby mogły cieszyć się zdrowym i zrównoważonym życiem seksualny. Niezależnie od tego, czy jesteśmy w relacji partnerskiej, małżeńskiej czy rodzinnej, terapeuta może okazać się wsparciem w rozwiązaniu problemu. Pomoc może polegać na indywidualnych sesjach z każdym z partnerów lub na wspólnych spotkaniach, które pomogą wyjaśnić dysfunkcje i znaleźć porozumienie.
Jak kochają aseksualne osoby?
Aseksualne osoby mogą kochać tak samo, jak wszyscy inni. Aseksualność nie oznacza braku zdolności do miłości i czułości. Ludzie aseksualni potrafią się zakochać i pragnąć zbudować stabilną relację. Mogą czuć się szczęśliwe i zaakceptowane oraz oczekiwać wsparcia i wzajemnego zrozumienia, co jest naturalne. W bliższej relacji z partnerem, pomimo rezygnacji z seksu, wciąż istnieje szansa na zbudowanie silnego pociągu romantycznego.
Każda taka osoba będzie miała własne potrzeby i pragnienia wyrażania swojej miłości w inny sposób, który dla niej jest bardziej adekwatny. Mogą to być długie, szczere rozmowy, czułe gesty, prezenty, spędzanie czasu razem, przytulanie, wspólne wyjazdy, a nawet wspólne pocałunki. Każda aseksualna relacja jest inna i wymaga odpowiedniego wypracowania własnych zasad i granic, które obie strony będą szanować.
